บ้านหน้าแรกLatest imagesสมัครสมาชิก(Register)

กฎระเบียบการใช้งานเว็บไซต์
Ilvermorny Thai
Ilvermorny Thai
avatar
Admin
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • จำนวนข้อความ : 26
    อายุ : 35
    วันที่เข้าร่วม : 07/06/2017
    ที่อยู่ : Parseltongue, Defence Against the Dark Arts, skilled Seeker
  • จำนวนข้อความ : 26
    อายุ : 35
    วันที่เข้าร่วม : 07/06/2017
    ที่อยู่ : Parseltongue, Defence Against the Dark Arts, skilled Seeker
  • จำนวนข้อความ : 26
    อายุ : 35
    วันที่เข้าร่วม : 07/06/2017
    ที่อยู่ : Parseltongue, Defence Against the Dark Arts, skilled Seeker
  • จำนวนข้อความ : 26
    อายุ : 35
    วันที่เข้าร่วม : 07/06/2017
    ที่อยู่ : Parseltongue, Defence Against the Dark Arts, skilled Seeker
Tue Jul 11, 2017 1:58 am
Ilvermorny Thai
Ilvermorny Thai
avatar
Admin
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • จำนวนข้อความ : 26
    อายุ : 35
    วันที่เข้าร่วม : 07/06/2017
    ที่อยู่ : Parseltongue, Defence Against the Dark Arts, skilled Seeker
  • จำนวนข้อความ : 26
    อายุ : 35
    วันที่เข้าร่วม : 07/06/2017
    ที่อยู่ : Parseltongue, Defence Against the Dark Arts, skilled Seeker
  • จำนวนข้อความ : 26
    อายุ : 35
    วันที่เข้าร่วม : 07/06/2017
    ที่อยู่ : Parseltongue, Defence Against the Dark Arts, skilled Seeker
  • จำนวนข้อความ : 26
    อายุ : 35
    วันที่เข้าร่วม : 07/06/2017
    ที่อยู่ : Parseltongue, Defence Against the Dark Arts, skilled Seeker
Thu Jul 13, 2017 6:20 am
Ilvermorny Thai พิมพ์ว่า:
Aquela não era uma noite fácil, ao menos para si. Mais uma vez, as crises e fantasmas do passado lhe assombravam. Como se não bastasse isso, ainda havia o fato de centenas de parentes estarem estudando no mesmo ambiente que si, o que era terrivelmente desconfortável, ainda que se sentisse só por ser uma das poucas asiáticas na escola. Por conta disso a chinesa levantou apressada de sua cama, pondo somente a capa de sua casa para lhe proteger do frio e levando consigo sua mais fiel companheira, a varinha e sua bombinha de asma. Por mais que soubesse que era proibido sair das comunais tão tarde da noite, não pensou duas vezes em fazê-lo: Enfiou os objetos no bolso de capa e saiu caminhando apressada. Precisava de ar puro urgentemente. Contudo o fato de viver trancada dentro da comunal não havia sido bom para si, pois pouco conhecia do castelo, e consequentemente naquele instante, acabou por se perder. — Droga... — Praguejou para si mesma, se vendo obrigada a retornar, mas quanto mais parecia andar, mais estava perdida e zonza pela falta de ar.

Além das dificuldades que já haviam ainda tinha a falta de luz, o que não era um problema tão alarmante, visto que a jovem sabia exatamente como solucionar. — Lumus. — Murmurou após sacar a varinha do bolso. Não havia se perdido por completo, sabia que aquele era o corredor do térreo, e mais a frente a levaria para a ponte suspensa, o que a fez suspirar aliviada e tornar a caminhar mais rápido. — Ahn. Menos mal. — Comentou para si, suspirando aliviada, contudo seus planos foram arruinados por passos que ecoaram pelo corredor. — Desgraça. Isso não pode ser bom. Nox. — A única reação que teve fora apagar a luz de sua varinha e caminhar para trás, mas com a visão afetada pelo breu, não percebeu quando o pé vacilou e foi atrás demais, fazendo com que a menina esticasse o braço para se agarrar em algo, no fim das contas, esbarrando em uma das armaduras que ornamentavam as paredes rústicas.
— Desgraça... Por que você tinha que me atrapalhar, hein? — Murmurou, agachando-se para apanhar o capacete da armadura com a destra e a fitando com o semblante claramente irritado. Não era hora para mais bagunças, tampouco para reflexões, precisava arrumar aquilo e urgente. Enquanto não havia ninguém por lá ainda, Amber levou a mão livre ao bolso onde a varinha estava depositava, porém o que não esperava era que uma voz ao fundo lhe cortou a ação.

"Primeira detenção em quatro anos aqui... Genial.", pensou consigo, inspirando fundo e soltando o ar segundos depois, respondendo a pergunta proferida pela voz, ainda de costas. — Olhe, não era pra eu estar aqui, ok? Eu vim tomar um ar e esbarrei nesse monte de lata. Já estou voltando pra comun.... — Contudo a surpresa lhe tirou as palavras por completo. Talvez aquela fosse a última pessoa com quem a chinesa esperava esbarrar, Ksenia, a canadense que conhecera em seu segundo ano, e que parecia estar a evitando. Embora odiasse admitir, Amber havia a procurado nos primeiros dias de aula, até mesmo perguntado aos primos que pertenciam ao mesmo ano, fora os desencontros na comunal. Tudo isso a deixara menos esperançosa quanto a garota. Mas sabia que algum dia ambas iriam se ver novamente, só não esperava ser naquela situação. Amber franziu o cenho e soltou a cabeça de lata caminhando lentamente até a menina. — Você...? Não devia estar aqui também... Afinal, só quem anda a essa hora são os... — Talvez tivesse demorado demais para digerir aquela informação, ou simplesmente se recusava a aceitar, não por inveja, mas pelo fato de que talvez agora Ksenia estivesse ocupada demais com os novos amigos monitores, por isso lhe evitara. A ficha só realmente caiu ao aproximar-se o suficiente para notar o distintivo logo acima da insígnia sonserina, que reluzia conforme as chamas das piras próximas a canadense. A única reação plausível fora afastar-se e abaixar ambas as mãos, e até mesmo a guarda, já que não sabia mais o que esperar. — Ah, acho que agora eu entendo.
Ilvermorny Thai
Ilvermorny Thai
avatar
Admin
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • จำนวนข้อความ : 26
    อายุ : 35
    วันที่เข้าร่วม : 07/06/2017
    ที่อยู่ : Parseltongue, Defence Against the Dark Arts, skilled Seeker
  • จำนวนข้อความ : 26
    อายุ : 35
    วันที่เข้าร่วม : 07/06/2017
    ที่อยู่ : Parseltongue, Defence Against the Dark Arts, skilled Seeker
  • จำนวนข้อความ : 26
    อายุ : 35
    วันที่เข้าร่วม : 07/06/2017
    ที่อยู่ : Parseltongue, Defence Against the Dark Arts, skilled Seeker
  • จำนวนข้อความ : 26
    อายุ : 35
    วันที่เข้าร่วม : 07/06/2017
    ที่อยู่ : Parseltongue, Defence Against the Dark Arts, skilled Seeker
Fri Jul 28, 2017 3:41 pm
ได้ไปอยู่ในอพาร์ตเมนต์ของดันเต้ได้ดีมากใช้เวลา จำนวนมาก ของ ชั่วโมงที่น่าพอใจและมีการกลับมาบ้านที่ต้องการที่จะเห็นมันอีกครั้งโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ Ah! อาหารเย็นที่เขาทำก็ยังยอดเยี่ยมเขามีความสามารถจำนวนมาก ไม่กี่วันต่อมาเขาก็ส่งมาให้ผมเป็นพวกนกฮูกเป็นสามสิบวันนับจากวันหยุดและจะใช้เวลากับผมซึ่งทำให้ผมมีความสุขมากและดังนั้นผมแนะนำว่าเราเข้าพักที่อินน์โกลเด้นสนิชใน Queerditch ดังนั้นเราจะต้องนั่งเย็น แต่เราอาจจะถูกขังอยู่ในห้องพักถ้าเราต้องการมากเกินไป และสิ่งที่เราตกลงกัน

ในวันที่เราจะพบตัวเองในอินน์บอก Dante ว่าผมจะใช้เวลาสักครู่เพราะผมกำลังให้ความสนใจกับลูก ๆ ของฉันทำสิ่งที่พวกเขาต้องการและพยายามที่จะได้รับพวกเขา ที่จะ เชื่อฟังหลังจากทั้งหมดผมจะมีไม่กี่วันออกจากบ้านโดยไม่ต้อง เห็นพวกเขา และเช่นเคยมันเป็นเพียงเล็กน้อยยากที่จะปล่อยให้พวกเขาได้รู้ว่าผมจะได้รับการดูแลเป็นอย่างดีหลังจากที่ครอบครัวของฉัน เมื่อในที่สุดผมก็มีการจัดการที่จะออกจาก บ้านผมคว้ากระเป๋าเป้สะพายหลังของฉันทำตามตรงไปยังโรงแรม

ที่แผนกต้อนรับส่วนผมก็บอกไปที่กระท่อมซึ่งควรไปและยังคว้าสร้อยข้อมือบัตรประจำตัวของผู้เข้าพักของฉันไล่ความช่วยเหลือแบกกระเป๋าหลังจากทั้งหมดเป็นเพียงกระเป๋าเป้สะพายหลังและเดินไปที่เกิดเหตุ เกี่ยวกับวิธีการ ที่ผม จำได้ว่าจะให้แสงหวีผมด้วยนิ้วมือของคุณเพียงแค่ทิ้งทุกอย่างในสถานที่และก่อนที่ผมจะปีนขึ้นบันไดของกระท่อมที่ฉันรู้สึกได้ถึงกลิ่นหอมของอบเชย ผมก็ไม่กี่นาทีดวงตานอกปิดเพลิดเพลินกับช่วงเวลาเล็ก ๆ น้อย ๆ และจากนั้นก็หันลูกบิดช้าเป็นไปได้อยากที่จะแปลกใจ

ช้าผมเปิดประตูและเดินช้า แต่เร็ว ๆ นี้ผมจะได้เห็น Dante ทุกความบันเทิงในห้องครัวและรู้สึกว่ากลิ่นอร่อยมากขึ้นวิธีการที่เราจะมีอาหารกลางวันแสนอร่อย ดีที่เขาได้พิสูจน์แล้วว่าสุกได้เป็นอย่างดี ฉันเสร็จแล้วปิดประตู แต่เสียงน้อยประณามฉัน - Hello! ฉันยิ้มให้เขาและเร็ว ๆ นี้หลังจากที่ผมออกจากกระเป๋าเป้สะพายหลังของฉันบนโซฟาแล้ววิ่งไปกอดเขาและจูบเขา - คุณมีความคิดว่ามันมีกลิ่นได้ดีอย่างเหลือเชื่อ! นอกผมได้กลิ่นอบเชย ผมได้รับการยืนยันเมื่อฉันเห็นหม้อเล็ก ๆ น้อย ๆ กับอบเชยลงบนกองไฟ - และทุกอย่างที่มีกลิ่นที่ดี ... คุณจะจบลงด้วยการใช้มากไม่ดี ... ฉันช่วยให้มีอะไร? ฉันสงสัยยังคงอยู่เคียงข้างเธอสัมผัสเขารู้ตัวเขาก็คิดถึงบ้าน
Ilvermorny Thai
Ilvermorny Thai
avatar
Admin
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • จำนวนข้อความ : 26
    อายุ : 35
    วันที่เข้าร่วม : 07/06/2017
    ที่อยู่ : Parseltongue, Defence Against the Dark Arts, skilled Seeker
  • จำนวนข้อความ : 26
    อายุ : 35
    วันที่เข้าร่วม : 07/06/2017
    ที่อยู่ : Parseltongue, Defence Against the Dark Arts, skilled Seeker
  • จำนวนข้อความ : 26
    อายุ : 35
    วันที่เข้าร่วม : 07/06/2017
    ที่อยู่ : Parseltongue, Defence Against the Dark Arts, skilled Seeker
  • จำนวนข้อความ : 26
    อายุ : 35
    วันที่เข้าร่วม : 07/06/2017
    ที่อยู่ : Parseltongue, Defence Against the Dark Arts, skilled Seeker
Sat Jul 29, 2017 2:45 am
เรื่องย่อ : The Walking Dead Season 1 ล่าสยอง ทัพผีดิบ ปีที่ 1
เรื่องราว The Walking Dead Season 1 เริ่มต้นที่ ‘ริค’ ผู้ช่วยนายอำเภอ ถูกยิงจนได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอาชญากรรมทำให้อาการโคม่า หลังจากนอนสลบอยู่ในโรงพยาบาล ก็เกิดเหตุการณ์แปลกประหลาดขึ้น นั่นคือ เกิดการแพร่ระบาดของเชื้อที่ไม่สามารถระบุได้แน่ชัด รู้แต่เพียงว่าคนที่ติดเชื้อจะเข้ารุมฉีกทึ้งร่างคนเป็นๆ จนไม่เหลือชิ้นดี ซึ่งเหล่าผู้รอดชีวิตในเหตุการณ์ครั้งนี้ต่างพากันเอาตัวรอด หลังจากเวลาผ่านไปหลายสัปดาห์ ริคก็ได้ฟื้นขึ้นมาเจอกับสภาพโรงพยาบาลร้าง และริคก็ได้พบว่าภรรยาและลูกของเขาหายไป ริคจึงออกตามหา จนมาเจอ ‘มอร์แกน’ และลูกชาย ทั้ง 2 อธิบายสถานการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ริคฟัง ริคและมอร์แกนได้ไปที่สถานีตำรวจเพื่อหาอาวุธป้องกันตัว และทั้งสองก็ได้เก็บวิทยุติดตัวไว้กันคนละเครื่องเพื่อที่จะเอาไว้ติดต่อสื่อสารก่อนจะแยกจากกันหลังจากนั้นริคได้ออกเดินทางไปยังแอตแลนตา แต่เขากลับพบว่าที่นี่ไม่ปลอดภัยและเต็มไปด้วยซอมบี้ ริคเกือบถูกฝูงซอมบี้เขมือบ แต่ ‘เกล็น’ เข้ามาช่วยไว้ทัน เกล็นได้พาริคไปพบกับพรรคพวกที่เหลือและหลบซ่อนตัวอยู่ในห้างสรรพสินค้าแอตแลนตา จนกระทั่งเหล่าซอมบี้หรือเรียกว่า “วอล์กเกอร์” ตามรอยได้และบุกโจมตี เมื่อดูทีท่าสู้ไม่ได้ ทุกคนต่าหนี ริคเห็นว่า ‘เมิร์ล’ คนในกลุ่มเกล็นมักทำตัวมีปัญหาและใช้ความรุนแรง จนเป็นเหตุให้ริคโมโหมาก จับเมิร์ลใส่กุญแจมือ แล้วปล่อยทิ้งไว้บนดาดฟ้าเพียงลำพัง ก่อนจะหนีไปกับกลุ่มเกล็น ห่างออกไปไม่กี่ไมล์ ที่นอกเมืองมีกลุ่มผู้รอดชีวิตนอกจากกลุ่มเกล็น คือ ‘ลอรี่’ ภรรยาของริค และ ‘คาร์ล’ ลูกชายของริค ที่ซ่อนตัวอยู่กับ ‘เชนวอลช์’ อดีตคู่หูตำรวจและเพื่อนที่ดีที่สุดซึ่งตอนนี้กลายเป็นคนรักของเธอ หลังจากที่พวกเขาเชื่อว่าริคตายไปแล้ว ไม่นานกลุ่มของริคก็ได้มาเจอกับกลุ่มของลอรี่ ทั้ง 3 เจอกันด้วยความดีใจ ลอรี่ดีใจมากเมื่อรู้ว่าริคยังมีชีวิต ก่อนจะตีตัวออกห่างจากเชน

เรื่องย่อ : The Walking Dead Season 2 ล่าสยอง ทัพผีดิบ ปีที่ 2
ซีซั่นที่สอง เริ่มต้นด้วยริคและกลุ่มของเขาได้ตัดสินใจไปตามทางที่มียานพาหนะจอดเรียงรายทิ้งเป็นซากอยู่หลายคัน The Walking Dead Season 2 ขณะที่เดินอยู่นั้นก็ได้เจอกับฝูงวอร์คเกอร์ ทุกคนจึงหาที่หลบ ‘โซเฟีย’ ลูกสาวของ ‘แครอล’ ถูกสถานการณ์บังคับให้หลบอยู่ใต้รถเพียงลำพัง แต่ด้วยความกลัว โซเฟียจึงวิ่งหนีและหายเข้าไปในป่า ‘คาร์ล’ ถูกยิงโดยบังเอิญในระหว่างออกตามหาโซเฟีย หลังถูกยิง ‘โอทิส’ พาคาร์ลไปหา ‘เฮอเชล’ เจ้าของฟาร์มที่เป็นสัตวแพทย์และทำการช่วยเหลือผ่ากระสุนออกจนสำเร็จ ส่วนเกล็นก็ได้พบรักกับ ‘แม็กกี้’ ลูกสาวคนโตของเฮอเชล และไม่นานทุกคนก็พบว่าโรงนาของเฮอเชลนั้นที่จริงแล้วเต็มไปด้วยวอร์คเกอร์จำนวนมาก ทั้งเพื่อนบ้าน คนรู้จัก ญาติหรือแม้แต่ภรรยาของตัวเองเฮอเชลมักจะออกไปจับวอร์คเกอร์เหล่านี้มาแล้วเอามาขังไว้ในโรงนาและให้อาหารทุกวัน จนเชนทนไม่ได้ จัดการเปิดโรงนา แล้วทุกคนก็กราดยิงวอร์คเกอร์ที่เดินออกมา แต่ต้องตกใจสุดขีด เมื่อวอร์คเกอร์ตัวสุดท้ายที่เดินโซซัดโซเซออกมา คือโซเฟีย แครอลเศร้าเสียใจมากเมื่อรู้ว่าลูกของตัวเองกลายเป็นวอล์คเกอร์ไปแล้ว แต่สุดท้ายริคก็เป็นคนลงมือฆ่าแครอลยังอยู่ในอาการโศกเศร้าเช่นเดียวกับ ‘แดรีล’ เฮอเชลเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นมากหลังจากที่ทุกคนได้ฆ่าญาติพี่น้องและคนรักของตนไป เฮอเชลได้หายตัวไป ริคและเกล็นออกไปตามหาจนเจอเฮอเชลกำลังดื่มน้ำเมาอยู่ในร้านเหล้า จนกระทั่งมีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งเข้ามาในร้าน และได้เกิดการดวลปืนกันขึ้นระหว่างกลุ่มริคกับคนอีกกลุ่มหนึ่ง เสียงจากการดวลปืนได้เรียกฝูงวอร์คเกอร์ให้มาหา ก่อนพวกเขาจะหนีออกมาได้อย่างปลอดภัยดูเหมือนว่าพักหลังๆ เชน กับ ริค เริ่มมีความเห็นขัดแย้งกัน อีกทั้งยังเกิดเหตุการณ์ที่ ‘เบธ’ ลูกสาวคนเล็กของเฮอเชลคิดฆ่าตัวตายเพื่อหนีความหดหู่และสิ้นหวัง แต่ทุกคนก็ช่วยเหลือและปลอบเบธจนดีขึ้น ขณะที่อีกด้านหนึ่ง แครอลก็ค่อยๆ ดีขึ้นและสนิทกับแดรีลมากขึ้นเรื่อยๆ ส่วนเดลได้ตายลงหลังจากโดนวอร์คเกอร์กัดจนบาดเจ็บสาหัส หลังจากที่เดลตายได้ไม่นาน เชนได้ถูกวอร์คเกอร์กัดจนกลายเป็นซอมบี้ เมื่อเพื่อนรักอย่างริคต้องเผชิญหน้ากับเชน และต้องฆ่า ทว่าสุดท้ายคนที่ยิงเชน กลับเป็นคาร์ล เป็นอีกครั้งที่เสียงปืนเรียกฝูงวอร์กเกอร์ที่อยู่ใกล้เคียงมาหา ริคบังคับให้คาร์ลอยู่ในยุ้งฉางเพื่อความปลอดภัย ก่อนทำการเผาฟาร์มเพื่อดึงดูดความสนใจจากวอร์คเกอร์ จากนั้นทุกคนก็หลบหนีออกจากฟาร์ม เหลือแต่เอนเดรียที่ถูกทิ้งไว้เพียงลำพังโดยที่ไม่มีใครรู้ และต้องพยายามอยู่รอดด้วยตัวเอง ก่อนจะได้รับความช่วยเหลือจากคนลึกลับที่สวมหน้ากากพร้อมถือดาบซามูไรและโซ่ที่ใช้ล่ามวอร์คเกอร์เพื่อนำทาง

เรื่องย่อ : The Walking Dead Season 3 ล่าสยอง ทัพผีดิบ ปีที่ 3
หลังจากที่กลุ่มริคพากันหนีตายจากเหล่าซอมบี้ที่บุกถล่มที่พักจนไม่เหลือชิ้นดี เขาจำเป็นจะต้องหาที่อยู่ใหม่ที่ปลอดภัยต่อคนในกลุ่มและลูกในท้องของลอรี ในที่สุดริคก็ได้เจอที่อยู่ที่มีความแน่นหนาและปลอดภัยที่สุด ก็คือ “คุก” แต่เมื่อทุกคนเข้าไปก็ต้องพบกับซอมบี้เป็นขโยง ทว่าพวกเขาก็สามารถบุกเข้าไปได้ จนเจอกับกลุ่มโจรที่เคยติดคุกอยู่ในนี้นานหลายปี ซึ่งเป็นสิ่งที่น่ากลัวกว่าซอมบี้ที่พวกเขาต้องเจอ ก็คือมนุษย์ด้วยกันเองด้านของ แอนเดรีย และ มิชอน ได้เจอกับ เมิร์ล แขนที่ขาดของเขาตอนนี้กลายเป็นมือดาบเทียม เมิร์ลได้พาพวกเขาไปยังเมืองอันงดงามชื่อว่า ‘Woodbury’ และเเอนเดรียยังได้บอกกับเมิร์ลอีกว่าน้องชายของเขา แดรีล ยังมีชีวิตอยู่ หลังจากไปที่เมือง แอนเดรียและมิชอนได้รับการต้อนรับจากผู้นำอย่างดี ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายในคุก ลอรีได้ตกเลือดและอาการร่อแร่ เธอขอร้องให้แม็กกี้ช่วยลูกในท้องของเธอ แม็กกี้จัดการตัดสายทารกออก ส่วนคาร์ลจำใจต้องยิงแม่ของเขา เพื่อป้องกันไม่ให้เธอกลายเป็นวอร์คเกอร์ ต่อมา แอนเดรียได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับ ‘ฟิลลิป’ ผู้ว่าแห่งเมือง Woodbury แต่หารู้ไม่ว่าผู้ว่านั้นได้เลี้ยงลูกสาวที่เป็นซอมบี้ไว้ โดยคิดว่ามีทางรักษาได้ ด้วยการพึ่งพามิลตัน นักวิทยาศาสตร์ที่คอยช่วยเหลือ ฟิลลิป ในทุกๆอย่าง จน มิชอน สังเกตเห็นความผิดปกติที่ว่าเมืองนี้อาจจะไม่ได้ดีอย่างที่คิด จนไปเจอ ‘เพนนี’ ลูกสาวของฟิลลิปที่กลายเป็นซอมบี้ มิชอนจึงได้ฆ่าเพนนี เมื่อฟิลลิปรู้ เขาแค้นใจมาก จึงออกตามล่ามิชอน ก่อนจะไปมิชอนได้เตือนแอนเดรียให้หนีไปด้วยกัน แต่เธอกลับเชื่อใจฟิลลิปมากกว่า มิชอนจึงหันหลังให้แอนเดรียและหนีไปคนเดียวในขณะที่เกล็นและแม็กกี้ออกไปหาเสบียง เมิร์ลได้เจอและจับทั้งสองไปเป็นตัวประกัน ส่วนมิชอนเมื่อเห็นเกล็นและแม็กกี้ถูกจับตัวไปก็ทำได้เพียงซุ่มดู ก่อนจะหนีจนไปเจอกับกลุ่มริค มิชอนเล่าเหตุการณ์ที่เกล็นและแม็กกี้ถูกจับตัวไปให้ริคฟัง เมื่อริครู้จึงรีบไปช่วย โดยเอามิชอน แดรีล และ ‘ออสการ์’ มาด้วยทางด้านผู้ว่าเมื่อเจอมิชอนก็แค้นใจจึงคิดฆ่าให้ตาย แต่มิชอนป้องกันตัวด้วยการคว้าเศษแก้วมาแทงตา จนตาฟิลลิปหนึ่งข้างบอดสนิท ฟิลลิปโกรธมากจึงระดมคนในเมืองเพื่อสร้างสงครามและบุกคุกของริคด้านของแดรีล เมื่อเจอเมิร์ลก็ไม่คิดที่จะแยกจากกัน แต่ทุกคนในกลุ่มปฏิเสธที่จะให้เมิร์ลเข้าร่วมกลุ่ม แต่สุดท้ายก็ต้องยอมเพราะถ้าเมิร์ลไปแดรีลก็จะไปด้วยส่วนของแอนเดรียเมื่อรู้ว่าผู้ว่าจะทำสงครามจึงทำการขอร้องแต่ก็ไม่ได้ผล และไม่นานก็มีผู้มาใหม่ชื่อว่า ‘ไทรีส’ และ ‘ซาช่า’ ได้มาขอเพื่อเข้ากลุ่มริค ขณะที่เมิร์ลรู้สึกว่าไม่เป็นที่ต้องการของกลุ่มจึงได้แอบแดรีลหนีไปเพียงลำพัง เมื่อแดรีลรู้จึงรีบตามไป จนกระทั่งไปเจอภาพสุดสะเทือนใจเมื่อเมิร์ลได้กลายเป็นผีดิบไปแล้ว และต้องแทงพี่ชายตัวเองทั้งน้ำตา ‘มิลตัน’ ผู้ที่คอยช่วยเหลือฟิลลิปได้หักหลังฟิลลิป เมื่อฟิลลิปรู้เข้าจึงแทงมิลตัน และทิ้งไว้ที่ห้องทรมานกับแอนเดรีย หลังจากที่มิลตันตายก็ได้กลายเป็นวอล์คเกอร์และกัดกินแอนเดรียจนตายในที่สุด ในด้านผู้ว่าก็ได้ทำสงครามกับกลุ่มริค ทำให้มีคนเสียชีวิตจำนวนมาก แถมยังสร้างสิ่งเร้าให้กับกลุ่มวอล์คเกอร์จำนวนมากเดินเข้ามาหา ผู้ว่าจึงต้องถอยทัพหนีอย่างสะบักสะบอม พร้อมกับไล่ยิงชาวเมือง Woodbury ที่เหลือจนตายหมดด้วยความโกรธและเสียใจ

เรื่องย่อ : The Walking Dead Season 4 ล่าสยอง ทัพผีดิบ ปีที่ 4
คุกกลับมาสงบสุขอีกครั้ง มีการทำฟาร์มปศุสัตว์เพื่อเป็นอาหารยังชีพให้กับกลุ่มคนที่เหลือ แต่แล้วก็ต้องพบว่าหมูที่เลี้ยงเกิดติดโรคร้ายจึงต้องฆ่าทิ้ง ภายในคุกมีกลุ่มเด็กอยู่จำนวนหนึ่ง ซึ่งแน่นอนว่าแครอลเป็นผู้ที่คอยดูแลและสอนวิธีป้องกันตัวให้กับเด็กๆ จนกระทั่ง ‘แพททริค’ เด็กคนหนึ่งในกลุ่ม ป่วยจากโรคระบาด และกลายเป็นซอมบี้ในที่สุดหลังจากนั้นผู้คนก็ป่วยเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ หนึ่งในนั้นคือ ‘ไรอัน’ พ่อของ ‘ลิซซี่’ และ ‘มิกา’ แครอลได้สัญญาว่าจะดูแลลูกทั้งสองให้เขา ไม่นานเชื้อไวรัสก็แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว ทำให้ผู้ป่วยเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนแฟนสาวของ ‘ไทรีส’ มีอาการป่วย วันหนึ่งระหว่างที่กำลังจะไปหาแฟนสาว ไทรีสก็ต้องช็อค! เมื่อพบร่างแฟนสาวไหม้เกรียม เพราะฝีมือของคนในกลุ่มดูท่าเชื้อไวรัสจะแพร่ระบาดหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ และทางเดียวที่จะเยียวยารักษาโรคระบาดนี้ได้คือยาปฎิชีวนะ แดรีล มิชอน เกล็นและบ๊อบได้อาสาไปเอายาที่มหาวิทยาลัยและกลับมาให้ผู้ป่วยที่คุก ส่วนแครอล เธอสารภาพว่าเป็นคนฆ่าแฟนของไทรีส เมื่อริครู้จึงเนรเทศแครอลออกจากกลุ่ม ต่อมาผู้คนที่อยู่ในคุกก็เจอปัญหาอีกครั้ง เมื่อจำนวนยาและการรักษาไม่เพียงพอ คนป่วยกลายเป็นซอมบี้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และทำให้เกิดการชุลมุนขึ้นทางด้านผู้ว่าฟิลลิป เมื่อฆ่าชาวเมือง Woodbury จนตายเรียบ เขาได้เดินเตร็ดเตร่อยู่บนถนนเป็นเวลานานจนไปเจอบ้าน ‘เดวิด’ พ่อของ ‘ธาร่า’ และ ‘ลิลลี่’ รวมถึง ‘มอร์แกน’ (ลูกของลิลลี่) ไม่นานเดวิดที่ป่วยจากโรคร้ายก็ตายจากไป ทั้ง 3 จึงขาดที่พึ่ง ด้านผู้ว่าก็เกิดมีความสัมพันธ์กับลิลลี่และได้เลี้ยงดูมอร์แกนเหมือนลูกแท้ๆ หลังจากนั้นพวกเขาทั้ง 4 คน ก็ได้ออกเดินทางจนมาเจอค่ายผู้รอดชีวิตและได้อาศัยอยู่ที่นั่น จนผู้ว่าได้เป็นผู้นำและเขาพบว่าสถานที่ที่เขาอยู่ไม่ปลอดภัยเพราะเมแกนเกือบถูกวอร์คเกอร์ฆ่า กระทั่งไปเจอคุก เขาได้วางแผนเพื่อยึดคุกแห่งนี้ด้วยการลักพาตัวเฮอเชลและมิชอนมาเป็นตัวประกันแต่แล้วก็ต้องเกิดสงครามขึ้นอีกครั้งเมื่อผู้ว่าได้ฆ่าเฮอเชลต่อหน้าต่อตาทุกคน ทุกคนต่างฆ่ากันและกัน เสียงปืนได้ดึงดูดฝูงวอร์คเกอร์อีกครั้ง หลังจากผู้ว่าฆ่าเฮอเชลแล้ว สักพักลิลลี่ได้อุ้มเมแกนที่ถูกวอร์คเกอร์กัดมาด้วยความเศร้าเสียใจและเคียดแค้นผู้ว่าที่ละเลยตนและลูก แถมทำให้เกิดโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่นี้ขึ้น จึงกราดยิงผู้ว่าจนตาย ความชุลมุนที่เกิดขึ้นหลังจากโศกนาฏกรรมฆ่ากันเลือดสาด ทำให้ทุกคนต้องหนีเอาตัวรอดกันไปคนละทิศคนละทาง ทาร่าหนึ่งในกลุ่มของผู้ว่าได้เปลี่ยนใจหันมาอยู่ฝ่ายริค หลังจากเกล็นช่วยชีวิตไว้ และได้ออกเดินทางเพื่อช่วยเกล็นตามหาแม็กกี้ ทว่าขณะเดินทาง แดรีลและเบธ กลับคลาดจากกัน เมื่อเบธถูกลักพาตัวและหายไปอย่างไร้ร่องรอย จนกระทั่งได้ไปเจอกับกลุ่มของอับราฮัมที่มี ‘โรซิต้า’ และ ‘ยูจีน’ อีกฟากหนึ่ง แม็กกี้ที่หนีออกมาพร้อมกับ ‘บ็อบ’ และ ‘ซาช่า’ ก็ออกตามหาเกล็นเช่นกัน ทางด้าน แครอล ได้ออกเดินทางพร้อมกลับกลุ่มเด็กและไทรีส แต่ต้องฆ่าลิซซี่ทิ้ง เมื่อเห็นว่าลิซซี่เริ่มไม่น่าไว้วางใจหลังจากฆ่าน้องสาวตัวเอง เนื่องจากแครอลกลัวว่าลิซซี่จะเป็นอันตรายต่อ ‘จูดิธ’ ลูกคนเล็กของริค ส่วนริคเองก็ได้ออกเดินทางมาพร้อมกับลูกชายจนได้มาเจอกับมิชอน ในระหว่างเดินทางทุกคนที่อยู่กันคนละจุดต่างเจอป้ายแผนที่ที่ไปยังเมืองเทอร์มินัล และได้ตัดสินใจที่จะไปยังเมืองนี้ เมื่อไปถึงยังเมืองทุกคนกลับโดนจับ และการจับครั้งนี้ทำให้กลุ่มริคได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้งหนึ่ง

เรื่องย่อ : The Walking Dead Season 5 ล่าสยอง ทัพผีดิบ ปีที่ 5
และแล้วซีรีส์ซอมบี้ยอดฮิต The Walking Dead ซีซั่น 5 ก็เดินทางมาถึงตอนสุดท้ายแล้ว ขณะเดียวกันเรื่องราวต่างๆก็ดูยิ่งทวีความเข้มข้นมากขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะ 2 ตอนหลังสุด ซึ่งทำให้ชวนลุ้นกันต่อว่าซีซั่นนี้จะปิดฉากลงเช่นไร? นอกจากนี้ยังมีปริศนา “W” ที่อยู่บนหน้าผากซอมบี้ แท้จริงแล้วมันคืออะไรกันแน่?หลังจากการตายของโนอาห์อันแสนสยดสยอง ช็อกคนดูกันไปแล้วในตอนที่ 14 Spend มาถึงตอนที่ 15 Try ก็ดราม่ากันหนักหน่วง ริค กับ พีท ซัดกันนัวเลือดอาบหน้า แถมรายแรกยังชักปืนจ่อใส่ เดียนน่า ซึ่งเป็นหัวหน้าชุมชนอเล็กซานเดรียเสียอีก ทำให้เรื่องบานปลายยิ่งกว่าเดิม และดูเหมือนว่าเหตุการณ์นี้ทำให้ ริค ขี่หลังเสือลงยากเสียแล้ว ดูท่าจะมีทางเลือกไม่กี่ทางคือ ถ้าไม่ “หยุด” ตัวเอง(และอาจถูกขับไล่) ก็คงต้อง “ยึด” ชุมชนแห่งนี้(แล้วตั้งตนเป็นใหญ่แทน) นี่คือเส้นเรื่องหลักที่ต้องไปติดตามลุ้นกันต่อในตอนสุดท้าย อย่างไรก็ตาม ยังมีอีก 1 ประเด็นที่น่าขบคิดและติดตามกัน นั่นก็คือ ปริศนาตัวอักษร “W” ที่อยู่บนหน้าผากซอมบี้ เริ่มมีให้เห็นมาตั้งแต่ตอนแรกของครึ่งหลัง (midseason premiere) ใน The Walking Dead ตอนที่ 9 What Happened and What’s Going On ซึ่งมีฉากหนึ่งในชุมชนของโนอาห์ มีข้อความเขียนบนกำแพงว่า “Wolves Not Far” อีกด้วย ! ขณะที่ต่อมาในแต่ละตอนก็มีซอมบี้ถูกสลักหน้าผาก เป็นตัวอักษร “W” โผล่ออกมาเป็นระยะๆ จนกระทั่งมาถึงตอนล่าสุดที่ผ่านมา ที่ชื่อตอนว่า Try ก็เผยให้เห็นแบบชัดเจนอีกครั้ง ในฉากที่ ดาริล และ แอรอน พบศพที่ผูกติดกับต้นไม้ กับฉากที่ ซานช่า ออกไปซุ่มยิงซอมบี้ สื่อเป็นนัยย้ำเตือนให้ผู้ชมสะกิดใจกับปริศนาตัวอักษรนี้อีกครั้ง ก่อนจะเฉลยในตอนสุดท้าย ที่ชื่อว่า Conquer สำหรับปริศนาตัวอักษร “W” ยังเป็นที่น่าฉงนสงสัยค้างคาใจใครหลายคน จนทำให้เกิดกระแสการวิเคราะห์คาดเดากันไปต่างๆนานา มีด้วยกันหลายแนวคิด ใครอยากรู้ อยากเกาให้หายคัน ก็ลองพิเคราะห์พิจารณาติดตามกันมาได้เลย

เรื่องย่อ : The Walking Dead Season 6 ล่าสยอง ทัพผีดิบ ปีที่ 6
สร้างความตกตะลึงอย่างไม่หยุดหย่อนเลยทีเดียวสำหรับซีรีส์ The Walking Dead ที่กลับมาทวงความนิยมหลังออกอากาศซีซั่น 6 ไปเพียงไม่กี่ตอน และถึงแม้จะเป็นที่คาดหวังของผู้ชมมากเพียงใด แต่ทีมผู้สร้างก็ไม่วายทำเซอร์ไพรส์ ด้วยการทิ้งประเด็นที่ทำให้แฟน ๆ อ้าปากค้างทั่วบ้านทั่วเมือง ดังเช่นประเด็นล่าสุดว่าด้วยจุดจบอันคลุมเครือของตัวละครอันเป็นที่รัก เราขอเตือนไว้ก่อนเลยว่าเนื้อหาหลังจากนี้จะเปิดเผยเนื้อหาสำคัญของ ซีซั่น 6 อย่างแน่นอนใครที่ได้ชม The Walking Dead ซีซั่น 6 ตอนที่ 3 “Thank You” น่าจะทราบแล้วว่าชะตากรรมของ เกล็น มาถึงจุดที่เขาและนิโคลัส ต้องเผชิญหน้ากับฝูงซอมบี้แบบไร้ทางรอด โดยในช่วงที่พวกเขาเจอทางตันและปีนขึ้นไปอยู่บนถังขยะ นิโคลัสเกิดสติแตกและยิงตัวตายไปเสียดื้อ ๆ ส่งผลให้ร่างของเขาเอนทับเกล็นและร่วงลงสู่ฝูงซอมบี้เบื้องล่าง กลายเป็นอาหารอันโอชะให้ฝูงซอมบี้กัดกินชนิดเลือดนองพื้น แม้ฉากนี้จะจบลงด้วยการที่ทั้งคู่ถูกรุมทึ้ง แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเกล็นเสียชีวิตลงแล้วจริง ๆ เพราะเรายังไม่ได้เห็นเขาสิ้นลมไปต่อหน้าต่อตา ยิ่งไปกว่านั้นร่างที่ถูกกัดกินอาจเป็นร่างของนิโคลัสแต่เพียงผู้เดียวก็ได้ สำหรับใครที่ไม่เชื่อว่าเกล็นเสียชีวิตลงแล้วอย่างถาวร เรามีหลักฐานชิ้นสำคัญที่จะพิสูจน์ว่าแท้จริงเขายังไม่จากไปไหน โดยระหว่างร่วมรายการทอล์คโชว์ Talking Dead โปรดิวเซอร์ สก็อต กิมเปิล (Scott Gimple) สร้างความเชื่อมั่นกันแฟน ๆ ว่าเกล็นจะกลับมาอีกครั้งในอนาคต “ไม่ว่าทางใดทางหนึ่ง เราจะได้เห็นเกล็นกลับมาในอีกเวอร์ชั่นหรือกลับมาเป็นบางส่วน ไม่ว่าจะเป็นฉากย้อนอดีตหรือเรื่องราวในปัจจุบัน เพื่อเขาจะได้เติมเต็มเรื่องราวให้สมบูรณ์”
Ilvermorny Thai
Ilvermorny Thai
avatar
Admin
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • จำนวนข้อความ : 26
    อายุ : 35
    วันที่เข้าร่วม : 07/06/2017
    ที่อยู่ : Parseltongue, Defence Against the Dark Arts, skilled Seeker
  • จำนวนข้อความ : 26
    อายุ : 35
    วันที่เข้าร่วม : 07/06/2017
    ที่อยู่ : Parseltongue, Defence Against the Dark Arts, skilled Seeker
  • จำนวนข้อความ : 26
    อายุ : 35
    วันที่เข้าร่วม : 07/06/2017
    ที่อยู่ : Parseltongue, Defence Against the Dark Arts, skilled Seeker
  • จำนวนข้อความ : 26
    อายุ : 35
    วันที่เข้าร่วม : 07/06/2017
    ที่อยู่ : Parseltongue, Defence Against the Dark Arts, skilled Seeker
Sat Jul 29, 2017 2:49 am
กฎระเบียบการใช้งานเว็บไซต์ - Page 3 1f6c5  กฎระเบียบการใช้งานเว็บไซต์ - Page 3 1f6a6  กฎระเบียบการใช้งานเว็บไซต์ - Page 3 1f37b  กฎระเบียบการใช้งานเว็บไซต์ - Page 3 1f367  กฎระเบียบการใช้งานเว็บไซต์ - Page 3 1f3e1  กฎระเบียบการใช้งานเว็บไซต์ - Page 3 1f30b  กฎระเบียบการใช้งานเว็บไซต์ - Page 3 1f36c
หน้า 3 จาก 4ไปที่หน้า : Previous  1, 2, 3, 4  Next